Tòmas Hampson |

Tòmas Hampson

Seinneadair Ameireaganach, aon de na baritones as sgoinneil den ùine againn. Na chleasaiche air leth de repertoire Verdi, eadar-theangair seòlta de cheòl gutha seòmair, neach-meas ceòl ùghdaran co-aimsireil, tidsear - tha Hampson ann an dusan neach. Tha Tòmas Hampson a’ bruidhinn air a h-uile càil seo agus mòran a bharrachd don neach-naidheachd Gregorio Moppi.

Mu bhliadhna air ais, chuir EMI a-mach an CD agad le clàraidhean de arias bho oparan Verdi. Tha e neònach gu bheil Orcastra Linn an t-Soillseachaidh còmhla riut.

Chan e lorg malairteach a tha seo, dìreach cuimhnich na sheinn mi le Harnoncourt! An-diugh tha e dualtach ceòl operatic a chluich gun a bhith a’ smaoineachadh cus air fìor nàdar an teacsa, air a fhìor spiorad agus air an dòigh-obrach a bha ann aig àm nochdadh an teacsa. Is e amas an diosc agam tilleadh chun fhuaim tùsail, chun bhrìgh dhomhainn a chuir Verdi na cheòl. Tha bun-bheachdan mun stoidhle aige nach eil mi a 'roinn. Mar eisimpleir, an stereotype de "Verdi baritone". Ach cha do chruthaich Verdi, sàr-eòlaiche, caractaran de nàdar sònraichte, ach mhìnich e stàitean saidhgeòlach a tha an-còmhnaidh ag atharrachadh: leis gu bheil a thùs fhèin aig gach opera agus tha caractar sònraichte aig gach prìomh neach, an dath gutha aige fhèin. Cò an “Verdi baritone” seo: athair Jeanne d’Arc, Count di Luna, Montfort, Marquis di Posa, Iago… dè am fear dhiubh? Is e cùis eile legato: amannan eadar-dhealaichte de chruthachalachd, caractaran eadar-dhealaichte. Tha diofar sheòrsaichean legato aig Verdi, còmhla ri àireamh gun chrìoch de phiàna, pianissimo, mezzo-forte. Gabh Count di Luna. Tha fios againn uile gur e duine duilich, trioblaideach a tha seo: agus a dh’ aindeoin sin, aig àm an aria Il balen del suo sorriso, tha e ann an gaol, làn dìoghras. Aig an àm seo tha e na aonar. Agus dè tha e a’ seinn? Serenade cha mhòr nas bòidhche na serenade Deh aig Don Juan, vieni alla finera. Bidh mi ag ràdh seo uile chan ann air sgàth gur e mo Verdi an rud as fheàrr as urrainn dhomh, tha mi dìreach airson mo bheachd a chuir an cèill.

Dè an repertoire Verdi a th’ agad?

Tha e a 'leudachadh mean air mhean. An-uiridh ann an Zurich sheinn mi a’ chiad MhacBheatha agam. Ann an Vienna ann an 2002 bidh mi a’ gabhail pàirt ann an riochdachadh ùr le Simon Boccanegra. Tha iad seo nan ceumannan cudromach. Le Claudio Abbado clàraichidh mi am pàirt Ford ann am Falstaff, le Nikolaus Harnoncourt Amonasro ann an Aida. Tha e coltach gu bheil e èibhinn, ceart? Harnoncourt a’ clàradh Aida! Chan eil seinneadair a tha a’ seinn gu h-àlainn, ceart, ceart a’ toirt buaidh orm. Feumaidh e a bhith air a stiùireadh le pearsantachd a 'charactar. Tha seo riatanach le Verdi. Gu dearbha, chan eil Verdi soprano foirfe, Verdi baritone foirfe… tha mi sgìth de na seòrsachadh goireasach is sìmplidh sin. “Feumaidh tu a’ bheatha a tha annainn a lasadh, air an àrd-ùrlar tha sinn nar daoine. Tha anam againn, ”tha caractaran Verdi ag innse dhuinn. Ma tha, às deidh trithead diogan de cheòl Don Carlos, nach eil eagal ort, na bi a’ faireachdainn cho mòr sa tha na figearan sin, tha rudeigin ceàrr. Is e obair an neach-ealain a bhith a’ faighneachd dha fhèin carson a tha an caractar a tha e ag eadar-mhìneachadh a’ freagairt mar a nì e, gus an tuig e cò ris a tha beatha a’ charactar coltach far an àrd-ùrlar.

An fheàrr leat Don Carlos ann an dreach Frangach no Eadailteach?

Cha bhithinn airson taghadh eatorra. Gu dearbh, is e an aon opera Verdi a bu chòir a bhith air a sheinn ann am Fraingis an-còmhnaidh na Sicilian Vespers, leis nach eil an eadar-theangachadh Eadailteach aige ri fhaicinn. Chaidh a h-uile nota de Don Carlos a chruthachadh ann am Fraingis le Verdi. Thathas ag ràdh gu bheil cuid de abairtean Eadailteach àbhaisteach. Chan e, is e mearachd a tha seo. Is e abairt Frangach a tha seo. Tha an Eadailtis Don Carlos na opera air ath-sgrìobhadh: tha an dreach Frangach nas fhaisge air dràma Schiller, tha an sealladh auto-da-fé foirfe anns an dreach Eadailteach.

Dè as urrainn dhut a ràdh mun ath-shuidheachadh airson baritone pàirt Werther?

Bi faiceallach, cha do chuir Massenet thairis am pàirt, ach ath-sgrìobh e airson Mattia Battistini. Tha an Werther seo nas fhaisge air an Goethe romansach manic dubhach. Bu chòir cuideigin an opera a chuir air dòigh san dreach seo san Eadailt, bhiodh e na fhìor thachartas ann an saoghal cultar.

Agus an Dotair Faust Busoni?

Is e sàr-obair a tha seo a chaidh a dhìochuimhneachadh o chionn fhada, opara a tha a’ suathadh air prìomh dhuilgheadasan beatha dhaoine.

Cia mheud dreuchd a chluich thu?

Chan eil fios agam: aig toiseach mo chùrsa-beatha, sheinn mi àireamh mhòr de mhion-phàirtean. Mar eisimpleir, thachair a’ chiad turas Eòrpach agam mar gendarme ann an opera Poulenc, Breasts of Tiresias. An-diugh, chan eil e na chleachdadh am measg dhaoine òga tòiseachadh le dreuchdan beaga, agus an uairsin bidh iad a 'gearan gu robh an cùrsa-beatha ro ghoirid! Tha debuts agam gu 2004. Tha mi air Onegin, Hamlet, Athanael, Amfortas a sheinn mu thràth. Bu toil leam gu mòr tilleadh gu oparan leithid Pelléas agus Mélisande agus Billy Budd.

Fhuair mi a’ bheachd gun robh na h-òrain aig Wolf air an dùnadh a-mach às an repertoire Lied agad…

Tha e a’ cur iongnadh orm gum faod ùidh a bhith aig cuideigin san Eadailt san Eadailt. Co-dhiù, tha ceann-bliadhna Wolf a’ tighinn a dh’ aithghearr, agus bidh an ceòl aige cho tric is gum bi daoine ag ràdh “gu leòr, gluaisidh sinn air adhart gu Mahler”. Sheinn mi Mahler aig toiseach mo chùrsa-beatha, agus an uairsin chuir mi an dàrna taobh e. Ach tillidh mi thuige ann an 2003, còmhla ri Barenboim.

As t-samhradh an-uiridh chluich thu ann an Salzburg le prògram cuirm-chiùil tùsail…

Tharraing bàrdachd Ameireaganach aire sgrìobhadairean Ameireaganach is Eòrpach. Aig cridhe mo bheachd-sa tha am miann na h-òrain seo a thoirt a-rithist don phoball, gu h-àraidh an fheadhainn a rinn sgrìobhadairean Eòrpach, neo Aimeireaganach a tha a’ fuireach san Roinn Eòrpa. Tha mi ag obair air pròiseact mòr le Leabharlann a’ Chòmhdhail gus freumhan cultarail Ameireagaidh a sgrùdadh tron ​​cheangal eadar bàrdachd agus ceòl. Chan eil Schubert, Verdi, Brahms againn, ach tha cuairtean cultarail ann a bhios gu tric a’ dol tarsainn le sruthan cudromach ann am feallsanachd, leis na blàran as cudromaiche airson deamocrasaidh airson na dùthcha. Anns na Stàitean Aonaichte, mean air mhean tha ùidh ann an traidisean ciùil air nach robh fios gu o chionn ghoirid ag ath-bheothachadh.

Dè do bheachd air an tè a rinn Bernstein?

Còig bliadhna deug bho seo, bidh barrachd cuimhne air Lenny mar sgrìobhaiche ciùil na mar stiùiriche orcastra mòr.

Dè mu dheidhinn ceòl co-aimsireil?

Tha beachdan inntinneach agam airson ceòl co-aimsireil. Bidh e gam thàladh gun stad, gu sònraichte ceòl Ameireaganach. Is e co-fhaireachdainn a tha seo, tha e air a dhearbhadh leis gu bheil mòran sgrìobhadairean-ciùil air sgrìobhadh, a’ sgrìobhadh agus a’ sgrìobhadh dhòmhsa. Mar eisimpleir, tha co-phròiseact agam le Luciano Berio. Tha mi a’ smaoineachadh gur e an toradh a bhios ann cearcall de dh’òrain còmhla ri orcastra.

Nach tusa a bhrosnaich Berio gus dà chuairt de Mahler, Fruhe Lieder, a chuir air dòigh airson orcastra?

Chan eil seo gu tur fìor. Bha cuid de na Lied, le taic piàna bhon Mahler òg, a chuir Berio air dòigh airson orcastra, ann mar-thà ann an dreachan an ùghdair airson ionnstramaidean. Tha Berio dìreach air an obair a chrìochnachadh, gun a bhith a’ beantainn ris an loidhne ghutha thùsail aig a’ char as lugha. Thadhail mi air a’ cheòl seo ann an 1986 nuair a sheinn mi a’ chiad còig òrain. Bliadhna às deidh sin, chuir Berio air dòigh beagan pìosan a bharrachd agus, leis gu robh dàimh cho-obrachail againn mu thràth, dh’ iarr e orm an coileanadh.

Tha thu ann an teagasg. Tha iad ag ràdh gun tig sàr sheinneadairean na h-ama ri teachd à Ameireagaidh…

Cha chuala mi mu dheidhinn, is dòcha air sgàth 's gu bheil mi a' teagasg san Roinn Eòrpa mar as trice! Gu fìrinneach, chan eil ùidh agam cò às a tha iad, às an Eadailt, Ameireagaidh no an Ruis, oir chan eil mi a’ creidsinn gu bheil sgoiltean nàiseanta ann, ach ann an diofar fhìrinnean agus chultaran, leis a bheil an eadar-obrachadh a’ tabhann don t-seinneadair, ge bith cò às a thig e. , na h-innealan a tha riatanach airson an t-slighe as fheàrr a-steach do na bhios e a’ seinn. Is e an t-amas agam cothromachadh a lorg eadar spiorad, faireachdainn agus feartan corporra an oileanach. Gu dearbh, chan urrainnear Verdi a sheinn mar Wagner, agus Cola Porter mar Hugo Wolf. Mar sin, feumar fios a bhith agad air crìochan agus faileasan gach cànan anns am bi thu a’ seinn, feartan cultar nan caractaran ris am bi thu a’ bruidhinn, gus a bhith comasach air faighinn a-mach na faireachdainnean a tha an tè a rinn an t-òran a’ giùlan na chànan dùthchasach. Mar eisimpleir, tha Tchaikovsky tòrr nas iomagaineach mu bhith a 'lorg mionaid ciùil àlainn na Verdi, aig a bheil ùidh, air an làimh eile, ag amas air a bhith a' toirt cunntas air a 'charactar, air faireachdainn dràmadach, airson a bheil e deiseil,' s dòcha, airson bòidhchead a thoirt seachad. an abairt. Carson a tha an diofar seo ag èirigh? Is e aon de na h-adhbharan an cànan: tha fios gu bheil an cànan Ruiseanach tòrr nas pompous.

An obair agad san Eadailt?

Bha a’ chiad taisbeanadh agam san Eadailt ann an 1986, a’ seinn The Magic Horn of the Boy Mahler ann an Trieste. An uairsin, bliadhna às deidh sin, ghabh e pàirt ann an cuirm-chiùil de La bohème anns an Ròimh, air a stiùireadh le Bernstein. cha dìochuimhnich mi gu bràth e. An-uiridh sheinn mi san oratorio Elijah aig Mendelssohn ann am Florence.

Dè mu dheidhinn operas?

Chan eil com-pàirt ann an cuirmean opera air a thoirt seachad. Bu chòir don Eadailt gabhail ris na ruitheaman anns a bheil an saoghal gu lèir ag obair. Anns an Eadailt, tha na h-ainmean air na postairean air an co-dhùnadh aig a' mhionaid mu dheireadh, agus a bharrachd air an fhìrinn, 's dòcha, gu bheil mi a' cosg cus, tha fios agam càite agus dè a chanas mi ann an 2005. Cha do sheinn mi a-riamh aig La Scala, ach còmhraidhean a’ dol air adhart a thaobh mo chom-pàirt ann an aon de na cuirmean a bhios a’ fosgladh ràithean san àm ri teachd.

Agallamh le T. Hampson air fhoillseachadh san iris Amadeus (2001) Foillseachadh agus eadar-theangachadh bhon Eadailtis le Irina Sorokina